Denge, ekosistemde, tüm canlılarda ve insan vücudunda orantılarda denge ve eşitlik durumudur. Bu denge, iyonları ve elektronları içeren çeşitli biyokimyasal süreçlerden etkilenir.
Bu tür kimyasal aracılar, çevrelerine ve kendilerine verilen basınca veya ısıya farklı tepki verirler. Asit bazlı biyokimyada çok önemli moleküller vardır, ancak yine de bir nükleofil ile bir baz arasında gerçekleştirdikleri rolle ilgili bir ayrım vardır.
Nükleofil ve Baz
Bir nükleofil ve bir baz arasındaki fark, bir nükleofilin, karbona iki elektron katkıda bulunan ve bununla da bir bağlantı kuran elektronca zengin bir madde gibi görünmesi, bazın da aynı şekilde 2 sağlayan elektronca zengin bir molekül olmasıdır. elektronlar 'H', yani Hidrojen'e doğru.
Nükleofillerin çoğunluğu Lewis bazları gibi görünürken, bunun tersi de geçerlidir. Pek çok güçlü baz da mükemmel nükleofillerken diğerleri zayıf bazlardır. Bir madde, güçlü bir baz olduğu kadar zayıf bir nükleofil de olabilir.
Bir nükleofil, C atomuna iki elektron katkıda bulunan ve onunla bir bağlantı oluşturan bir eksiton veya elektron veren türdür. Tüm nükleofiller Bronsted bazlarıdır, yani başka bir atomla bağlantı kurmak için iki elektrona katkıda bulunurlar. Bir hidrojen atomu ile bağ kurduklarında baz olarak adlandırılırlar. Başka bir atomla (özellikle karbonla) bağlantı kurarlarsa, nükleofiller olarak adlandırılırlar.
Bazlar ise atmosferin asit-baz dengesinin sağlanmasında rol oynar. Baziklik, asit/baz protonları arasında oluşan belirli bir bağın dayanıklılığı ile ilgilidir. Basitçe, daha büyük bir bazik bazın böyle bir asit için yüksek bir afiniteye sahip olacağını, oysa daha zayıf bir bazın, güçlü veya zayıf bir aside karşı büyük olasılıkla zayıf bir etki oluşturacağını gösterir. Bu biyokimyasal süreç asit-baz dengesi ile ilgilidir.
Nükleofil ve Baz Arasındaki Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | nükleofil | Temel |
| Tanım | Bir nükleofil, C atomuna iki elektron katkıda bulunan ve onunla bir bağlantı oluşturan bir eksiton veya elektron veren türdür. | Baz, sulu fazda elektron veren, iyon alan veya hidroksit (OH-) iyonları yayan biyokimyasal bir varlıktır. |
| Tarafından etkilenmek | Nükleofiller hız ve elektronik dalga boylarından etkilenir. | Bazlar sıcaklıktan etkilenir ve doğaları termodinamiktir. |
| yakınlık | Elektron eksikliği olan Karbon atomlarına doğru çekilirler. | Asidik protonlara çekilirler. |
| reaksiyonlar | Elektron transferine dayalı elektrofilik reaksiyonlarda yer alır. | Bazlık Reaksiyonları ve Asitten tuz oluşumuna. |
| Kimyasal Aracı | İyi kimyasal arabulucu. | Zayıf kimyasal aracı. |
Nükleofil nedir?
Nükleofiller, elektron bakımından zengin ve elektron çiftlerine katkıda bulunabilen maddelerdir. Tüm nükleofiller, elektron çiftine katkıda bulunma eğilimleri nedeniyle Lewis bazlarıdır. "Nükleofil" teriminin iki kısmı vardır: çekirdek ve "filos". 'Aşk' anlamına gelen Yunanca terim Philos'tur. Nükleofiller bu nedenle çekirdeği seven parçacıklar olarak kabul edilebilir. Bu nükleofiller pozitif veya negatif polariteye sahip olabilir.
Bazı nükleofil terimleri aşağıda daha ayrıntılı olarak ele alınmaktadır. Bir maddenin pozitif yük için çekiciliği, nükleofilik karakteri ile tanımlanır. 'Nükleofilisite', çeşitli parçacıkların nükleofilik yapısını değerlendirmek için kullanılan bir terimdir; Lewis Bazları. Bir türün nükleofilik saldırı gücü olarak da bilinir.
'Nükleofilik ikame', elektronca zengin bir nükleofil, tercihen bir moleküldeki atomdaki pozitif sembolü olan yüklü bir parçacığa yaklaştığında ve pozitif yüklü türlerle bağ bırakarak ayrılan grupları ikame etmek için bağlandığında meydana gelen bir reaksiyon türüdür.
Nükleofiller tipik olarak belirli bir denklemin denge durumunu korumak için ilk tepki verir. Sonuç olarak, nükleofiller, atomların ara varlıklar oluşturması için ilk biyokimyasal aracı görevi görür ve geri dönüşü olmayan durumları önler.
Baz nedir?
Baz, sulu bir fazda elektron veren, iyon alan veya hidroksit (OH-) parçacıkları yayan biyokimyasal bir varlıktır. Bazlar, onları ayırt etmeye yardımcı olmak için kullanılabilecek ayırt edici özelliklere sahiptir. Temas ettiklerinde kaygandırlar (örneğin sabun), ekşi bir tada sahiptirler, asitlerle birleşerek tuzlar oluştururlar ve belirli süreçleri hızlandırırlar.
Bazlar üç tipe ayrılır: Arrhenius temelleri, Bronsted-Lowry temelleri ve Lewis bazları. Alkali hidroksitler, alkali toprak metal hidroksitler ve deterjan baz örnekleridir.
Bazlar, kimyasal denge olarak bilinen moleküller arasında sabit bir homeostaz oluşturmak için aracılı ve güçlü bazların gerekli olduğu tersinir durumlarda kullanılır. Nükleofiller bu nedenle dengeyi yeniden sağlayan hızlı kimyasal aracılardır. Bazlar, sistemi iyi çalışır durumda tutmak için sürekli olarak güçlü asit bazlı bağlantıların sağlanmasını garanti eden yavaş biyokimyasal aracılardır.
Güçlü bazlar organik maddeler için aşındırıcıdır ve nötralizasyon reaksiyonunu vermek için mineral asitler ve güçlü asitlerle şiddetli reaksiyona girer. İyonlar sulu çözeltilerde veya sıvı bazlarda çözünür ve elektrik iletkeni görevi görür. İşaretleyicilerle reaksiyonlar: bazlar kırmızı turnusol kağıdını maviye çevirir, fenolftaleini pembemsi, bromotimol mavisi mavi kalır, metil ise turuncu-sarı olur.
Nükleofil ve Baz Arasındaki Temel Farklar
Çözüm
Nükleofiller elektron eksikliği olan karbon atomlarını hedeflerken, bazlar organik sentezde özellikleriyle çalışırken asidik iyonlara saldırır. Her iki mekanizma da moleküler mikro çevrenin dengelenmesinden sorumludur. Ayrıca, her iki öğe türü arasında da temel ayrımlar vardır; nükleofiller çok daha az elektronegatiftir, daha fazla yer kaplar ve oksitlenmesi daha kolaydır, oysa bazlar daha elektronegatiftir, biraz daha küçüktür ve oksitlenmesi daha zordur.
Elektrofiller, elektronca zengin bir organizmadan bir elektron çifti alabilen elektron eksikliği olan organizmaları oluşturur. Karbonil bileşikleri kadar karbokasyonlar da iki örnektir. Bir nükleofil, elektron parçacığı olan ve alıcı türlere elektron çiftleri katan bir maddedir. Su, amonyak, siyanür ve daha fazlası bazı örneklerdir.
