Dinamik yönlendirmenin iki biçimi olan RIP ve OSPF, statik yönlendirme protokollerinden daha fazla ölçeklenebilirlik ve başarısız bir öğe gibi ağ topolojik değişikliklerine dinamik olarak yanıt verme, diğer kanallar üzerinden trafiği minimum etkiyle yeniden yapılandırma kapasitesi sunar. OSPF, büyük endüstriyel ağlar için en yaygın kullanılan IGP iken, RIP, kullanımda olan en eski yönlendirme protokolleri arasındadır.
RIP vs OSPF
RIP ve OSPF arasındaki fark, RIP protokolünün küçük, hiyerarşik olmayan ağlar için uygun olması, OSPF protokolünün ise büyük, hiyerarşik endüstriyel ağlar için mükemmel olmasıdır. OSPF, büyük endüstriyel ağlar için belki de en yaygın kullanılan IGP iken, RIP, uygulanacak ilk yönlendirme protokollerinden biriydi.
RIP, düzenli ağ güncellemelerini yayınlayan bir mesafe vektörü protokolüdür; RIP her 30 saniyede bir yayın yapar ve o da ağ değiştiğinde güncellemeleri başlatır. Atlama sayılarını kullanarak bir sisteme ulaşmak için optimum yolu tanımlayan yönlendirme metriğini hesaplar. RIP tarafından desteklenen maksimum yönlendirici sayısı 15'tir ve 16. atlama erişilemez veya paylaşılamaz olarak kabul edilir.
OSPF, bir İç Ağ Geçidi Protokolü için yaygın olarak kullanılmaktadır. Erişilebilir yönlendiricilerden bilgi aldıktan sonra bir sistemin topoloji haritasını oluşturur. OSPF, alanlar aracılığıyla aynı özerk sistemdeki ağlarla iletişim kurar; ilk olarak, aynı otonom sistemdeki yönlendiricilerle komşu ilişkileri kurarlar. Her alan, sanal veya fiziksel olarak “alan 0” olarak bilinen bir omurga alanına bağlanmalıdır. Yönlendirme tablosu, komşu tablo ve veritabanı tablosunun tümü OSPF tarafından korunur.
RIP ve OSPF Arasındaki Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | HUZUR İÇİNDE YATSIN | OSPF |
| Tam formlar | RIP temel olarak Yönlendirme Bilgi Protokolü anlamına gelir. | Öte yandan, OSPF, Önce En Kısa Yolu Aç anlamına gelir. |
| Sınıfın Bir Parçası | RIP, EIGRP ile birlikte Mesafe vektörü yönlendirme protokollerinin klasik bir örneğidir. | OSPF, Bağlantı Durumu yönlendirme protokolünün mükemmel bir örneğidir. |
| Ağ İnşaatı | Yönlendirici, çevresindeki aygıtlara düzenli aralıklarla gönderdiği kendi yönlendirme tablosunu oluşturmak için çevredeki aygıtların yönlendirme tablolarını birleştirir. | Yönlendirici, ihtiyaç duyduğu verileri çevredeki cihazlardan alarak yönlendirme tablosunu merkezileştirir; tüm yönlendirme tablosunu asla elde edemez. |
| Ağın Sınıflandırılması | RIP'deki ağlar iki kategoriye ayrılır: alanlar ve tablolar. | Bölgeler, alt alanlar, özerk sistemler ve çekirdek alanların tümü OSPF'deki ağ protokolleridir. |
| Kaynak Gereksinimi | Tüm yönlendirme tablosu gönderilir, bu da çok fazla bant genişliği tüketir. | RIP'in aksine sadece küçük güncellemeler verilir. |
RIP nedir?
Yerel alan ağları için, RIP (Yönlendirme Bilgi Protokolü), mesafe vektörü yönlendirmesinin bir örneğidir. Her 30 saniyede bir RIP, yönlendirme tablosunun tamamını tüm etkin arabirimlere gönderir. Atlama sayısı, uzak bir ağa giden en iyi yolu belirlemek için RIP protokollerinde kullanılan tek istatistiktir. RIP protokolünün nasıl çalıştığına dair bir örneğe bakalım: Origin'den hedefe giden iki yol olduğunu varsayalım. Yol 2'de daha az atlama olduğundan, RIP protokolü tarafından seçileceği açıktır.
RIP her 30 saniyede bir güncellemeleri ilettiği için trafik sıkışıklığına neden olabilir. Herhangi bir RIP yönlendirme güncellemesi çok fazla bant genişliği tükettiğinden, önemli BT görevleri için mevcut kaynaklar kısıtlıdır. RIP'in atlama sayıları 15'te sınırlandırıldığından, bu aralığın dışındaki herhangi bir yönlendirici sonsuz olarak kabul edilir ve bu nedenle erişilemez. Yakınsama başarılı olmak için çok daha fazla zaman alır.
Bir bağlantı koptuğunda, alternatif yollar bulmak uzun zaman alır. Aynı rotadaki birden çok yol, RIP tarafından desteklenmez, bu da fazladan yönlendirme döngülerine neden olabilir. Verilere dayalı olarak rotaları karşılaştırırken, en iyi rotaları seçmek için sabit atlama sayısı kriterlerini kullanırken RIP geri teper.
OSPF nedir?
Büyük endüstriyel sistemlerde, bağlantı durumu yönlendirme algoritması OSPF (Önce En Kısa Yolu Aç) yaygın olarak kullanılmaktadır. OSPF yönlendirme protokolü, ağ yönlendiricilerinden konum bilgilerini alır ve bunu paket iletme için yönlendirme tablosu verilerini oluşturmak için kullanır.
Bu, bir ağ topoloji haritası oluşturularak gerçekleştirilir. RIP'den farklı olarak OSPF, yalnızca ağ topolojisi değiştiğinde periyodik yönlendirmeyi paylaşır. OSPF protokolü, yönetilmesi ve trafiğin optimize edilmesi gereken birkaç alt ağa sahip karmaşık ağlar için en uygunudur. Bir değişiklik olduğunda, en az ağ trafiğine sahip en kısa rotayı belirler.
Yönlendiriciler, kapsamlı ağ topolojisi bilgisine sahip SPF yönlendirme protokolünü kullanarak giriş istekleriyle ilişkili yollar oluşturabilir. Maksimum 15 atlama içeren RIP protokolünün aksine OSPF protokolünün böyle bir kısıtlaması yoktur. Sonuç olarak, OSPF daha iyi çalışır ve ayrıca RIP'den daha üstün bir yönlendirme protokolüne sahiptir. OSPF, bağlantı değişikliklerini çok noktaya yayınlar ve bunları yalnızca bir ağ güncellemesi olduğunda iletir.
OSPF protokolü, karmaşık ağların yüksek düzeyde anlaşılmasını gerektirir ve bu da öğrenmeyi diğer protokollerden daha zor hale getirir. Sisteme çok sayıda yönlendirici bağlandığında, OSPF ağı ölçeklenmez. OSPF, ölçeklenebilirlik eksikliği nedeniyle İnternet'te yönlendirme için yetersizdir.
RIP ve OSPF Arasındaki Temel Farklar
Çözüm
Sınıflı ağ oluşturmada, RIP otomatik toplama kullanır. Ancak OSPF'de manuel özetlemeyi kullanırız. Böylece otomatik özetleme için emir vermemiz gerekmiyor. RIP, metrik değerleri türetmek için atlama sayılarını kullanırken, OSPF, SPF (Önce En Kısa Yol) algoritmasını kullanan optimum yolu seçer. RIP düzenli raporlar ilettiği için çok fazla bant genişliği tüketirken, OSPF sadece bir ağdaki değişiklikleri yayınlar.
