1800'lerin başında, güney ve kuzey kesimleri farklı şekilde büyüdü. Böylece 1861'de kitlesel bir şekil alan bir savaşla sonuçlandı. Ancak sonuç, Kuzey şehirlerinin güney bölgelerinde bulunanlardan çok daha iyi durumda olmasıydı.
İç Savaş Sırasında Kuzey ve Güney
İç savaş sırasında kuzey ve güney arasındaki fark, kuzey şehirlerinin siyaset ve hükümet bakış açılarının formülasyonu söz konusu olduğunda bir Cumhuriyet hükümeti ilkelerini takip etmesidir. Ancak tam tersine demokratik ilke ve kurallara daha çok güney kentlerinde uyuldu.
1860'lardaki İç Savaş sırasında, kuzey şehirleri üretimin ve zenginliğin merkezi ve merkezleri haline geldi ve yetenekli işçi akını çekti. İmalat, üretim ve benzeri gibi ikincil ve üçüncül faaliyetler kuzey şehirlerinde daha yaygındı. Kuzey şehirlerinde daha fazla kaynak mevcuttu. Sonuç olarak, hem para hem de erkek bolluğu sağlayabilirler.
İç savaş sırasında, güney şehirlerinin durumu kuzey şehirlerinin durumuyla karşılaştırılabilir. Bu alanda önemli bir imalat, üretim veya zenginlik birikimi yoktu. Tarım ve pamuk, pirinç, şeker kamışı ve tütün gibi ekim ürünlerinin Avrupa'ya ihracatı, güney şehirlerinin temel dayanak noktasıydı. Kuzeydeki şehirlere kıyasla, güneydeki şehirler daha az kaynağa sahipti.
İç Savaş Sırasında Kuzey ve Güney Arasındaki Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | İç Savaş Sırasında Kuzey | İç Savaş Sırasında Güney |
| ile ilişkili | İkincil faaliyetler, sanayileşme | Birincil faaliyetler, tarım |
| lehine | kölelik karşıtı | kölelik yanlısı |
| Daha fazla kaynak mevcut | Daha az kaynak mevcut | |
| Hükümet türü | Cumhuriyet | Demokratik |
| Nüfus | Yoğun nüfuslu | Daha az nüfus, çoğunlukla kırsal |
İç Savaş Sırasında Kuzey Nedir?
1860'lardaki İç Savaş sırasında, Kuzey'deki şehirler üretimin ve zenginliğin merkezi ve merkezleri haline geldi ve aynı zamanda çok sayıda yetenekli çalışanı kendine çekti. İmalat, üretim ve diğer ikincil ve üçüncül işletmeler kuzey şehirlerinde daha yaygındı.
Kuzey şehirlerinde yaşayan insanlar savaş sırasında ve hatta ondan önce köleliğe son vermek için savaştılar. Sonuç olarak, “kölelik karşıtı” idiler. Kuzey, ikincil faaliyetlerin yaygınlığı ve büyük sanayileşmenin eşiğinde olması nedeniyle yoğun bir şekilde iskan edildi.
Kuzeydeki şehirler daha fazla kaynağa sahipti. Sonuç olarak, hem para hem de personel fazlası var. Kuzey şehirleri, siyaseti karşılaştırırken ve hükümet bakış açılarını çerçevelerken bir Cumhuriyet hükümetinin uygulamalarını takip etti.
İç Savaş Sırasında Güney Nedir?
Sivil çatışma zamanlarında, güney şehirlerinin kaderi, kuzey şehirlerinden bile daha kötü olarak kabul edilebilir. Burada kayda değer değerde olabilecek hiçbir imalat, üretim veya para birikimi yoktu.
Tarım ve pamuk, pirinç, şeker kamışı ve tütün gibi plantasyon ürünlerinin Avrupa'ya ihracatı gibi birincil faaliyetler, güney şehirlerinin ana dayanak noktasıydı. Güney şehirlerindeki insanlar, İç Savaş'tan önce ve hatta ondan yararlandıkları için kölelikten yanaydılar.
Sonuç olarak, onlar “kölelik yanlısı” idiler. Güney şehirlerindeki insanlar birincil faaliyetlere daha fazla bağımlıydı. Bu nedenle nüfus ağırlıklı olarak kırsaldı. Kuzey şehirleriyle karşılaştırıldığında, güney şehirleri daha az kaynağa sahipti.
Bununla birlikte, malzeme kıtlığı ve sınırlı mevcudiyetinden dolayı büyük zarar gördüler. Güneydeki şehirler büyük ölçüde demokratik ilke ve kurallara uydular.
İç Savaş Sırasında Kuzey ve Güney Arasındaki Temel Farklılıklar
Çözüm
Ülkenin güney ve kuzey kesimleri 1800'lerin başında farklı oranlarda büyüdü. Sonuç olarak, 1861'de kapsamı çok geniş olan bir çatışma patlak verdi. Bununla birlikte, sonuç olarak, kuzey şehirleri güneydekilerden çok daha iyi durumdaydı.
Kuzey şehirlerindeki insanlar savaş sırasında ve hatta ondan önce köleliğe son vermek için savaştılar. Sonuç olarak, onlar “kölelik karşıtı” taraftarlardı. Kuzey, ikincil faaliyetlerin yaygınlığı ve büyük sanayileşmenin eşiğinde olması nedeniyle yoğun bir şekilde iskan edildi.
Kölelik, Güney şehirlerinde İç Savaş öncesinde ve sırasında popülerdi çünkü onlara fayda sağlıyordu. Sonuç olarak, “kölelik yanlısı” yasaları desteklediler. Güney şehirlerinin sakinleri birincil faaliyetlere daha fazla bağımlı olduklarından, nüfus ağırlıklı olarak kırsaldı. Bununla birlikte, kaynakların kıtlığı ve sınırlı mevcudiyetlerinin bir sonucu olarak büyük zarar gördüler.
