Karar verme süreci, farklı yöntemlerle bir sonuca varmak için gerçekleştirilir. Bir grup tartışması gerçekleştiğinde, bu karar verme süreci, artıları ve eksileri olmasına rağmen, verimli ve hızlı bir şekilde karar verilmesine yardımcı olur. Uzlaşma ve Çoğunluk kuralı karar verme süreçlerinden bazılarıdır. Sadece süreçte değil, temellerinde de birbirlerinden çok farklıdırlar. Her ikisi de duruma göre kullanılır.
Konsensüs ve Çoğunluk Kuralı
Konsensüs ve çoğunluk kuralı arasındaki temel fark, konsensüsün toplu olarak anlaşmak için bir gruba ihtiyaç duymasıdır. Bu arada çoğunluk kuralı, çoğunluğun kararı ile kesinleşir. Konsensüs herkesin katılımını dışlarken, çoğunluk kuralı çoğunluk kararıyla aynı fikirde olan azınlık kararlarını dışlar.
Konsensüs, karar alma sürecinde herkesin katılımına ihtiyaç duyar. Ve karar için herkesin farklı gruplarda olmak yerine toplu olarak bir anlaşmaya varması gerekiyor. Ayrıca toplu sözleşme olması gerektiği için çevre gerçekten daha sağlıklı. Bu nedenle, iletişim ince olmalıdır. Buna ek olarak, toplu karar verme, bir sonuca varmayı daha da uzatır. Son olarak, azınlık görüşlü insanlar fikir birliği içinde grup düşüncesine düşebilir.
Çoğunluk kuralı, toplu sözleşme gerektirmediği için en hızlı karar alma sürecidir. Dolayısıyla çoğunluk, bu durumda azınlığı dışlar. Azınlık bir dereceye kadar görüş bildirebilir, ancak yalnızca çoğunluğun kararı dikkate alınır. Çoğunluk kuralı, nihai çoğunluk kararına bakılmaksızın kararını seçmesine izin verir. Ve çoğunluk da baskıcı olabileceğinden azınlıklar için yük olabilir.
Uzlaşı ve Çoğunluk Kuralı Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | Uzlaşma | Çoğunluk kuralı |
| Anlaşma | Konsensüs, nihai karar için toplu sözleşmeye ihtiyaç duyar. | Çoğunluk kuralı çoğunluğun görüşüne dayanır. |
| Adres | Konsensüs her iki tarafa da hitap eder. | Çoğunluk kuralında sadece çoğunluğun görüşleri anlaşılır. |
| anlaşmazlık | Bir anlaşmazlık varsa, fikir birliği orta noktaya gelir. | Çoğunluk kuralında, çoğunluğun görüşü azınlığın görüşünü dışlar. |
| Süre | Konsensüs karar vermek için daha uzun zaman alır. | Çoğunluk kuralı hızla bir karara varır. |
| Azınlık hakları | Konsensüste, azınlık görüşü, azınlıkların haklarını ima eden anlaşmazlığa yol açar. | Çoğunluk yönetiminde azınlıkların hakları yoktur. |
Konsensus nedir?
Konsensüs, bir kararı reddetmek için toplu sözleşme gerektiren bir karar verme sürecidir. Her iki görüş de duyulur ve anlaşılır, ardından her iki tarafı da dikkate alan ve karşılıklı bir müzakereye varan bir çözüm ortaya çıkar.
Konsensüs, toplu sözleşmeye dayandığından, fikir birliği ne çoğunluk kuralı ne de oybirliğidir. Bu tür bir karar vermede her bir fikir önemlidir. Her anlaşmazlığı ele almasına rağmen, karara tam olarak uymayabilir. İnsanların %51'den fazlası bir seçeneği tercih ediyorsa, yeterli olmadığı için fikir birliğine varılamayabilir.
Orta seçenek yetersiz olsa da, orta seçenek olmadığı için bir fikir birliğine varmak zordur. Ancak, her argüman anlaşılırsa nasıl bir fikir birliğine varılabileceğine gelmek, sonra ortak bir zemine varmak ve ondan en iyi çözümü bulmaktır. Bu nedenle, uzlaşma toplu sözleşme yoluyla gelebilir.
Çoğunluk Kuralı nedir?
Çoğunluk kuralı aynı zamanda azınlık görüşlerini dışlayan bir karar verme sürecidir. Her insan, çoğunluğun veya azınlığın oluşumuna bakılmaksızın, görüşünü özgürce seçme olanağına sahiptir. İkili bir karardır. Bir görüş yarısından fazla anlaşmaya varırsa, bu görüş azınlık görüşünü dışlar. Genellikle en etkili karar alma organlarında gerçekleştirilir.
Kenneth May'e göre çoğunluk kuralı, adilliği, anonimliği, tarafsızlığı, kararlılığı, monotonluğu desteklediği için makul kabul edilir. Ayrıca, her oy aynı sayılır. O yüzden kimin oy kullandığı önemli değil. Ve kararlar, fikir birliğinin aksine hızlı bir şekilde alınır.
Uzlaşma, bir toplu sözleşmenin karara varabilmesi için her üyenin katılımını gerektirir. Bununla birlikte, bir anlaşmazlık varsa, o zaman bir çözüme ulaşmak için bu sorunun çözülmesi gerekir. Her çatışma ele alınır, ancak nihai karara uymayabilir. Gerçekten de çevre, diğer karar verme süreçlerine göre çok daha sağlıklıdır. Bir karara varmak daha uzun zaman alır. Ayrıca, azınlık görüşlü üyeler, fikir birliği içinde grup düşüncesine düşebilir.
Çoğunluk kuralı herkesin katılımını gerektirir, ancak çoğunluk nihai kararda azınlığı dışlar. Azınlık görüşleri bile ele alınır, ancak nihai sonuç yalnızca çoğunluğun görüşünden etkilenir. Bu karar verme süreci, azınlıklar için duyulmadıkları için yük ve stresli olabilir. Ayrıca hakları da yoktur.
