Sivil süreçler, Amerika Birleşik Devletleri'nde, sakinlerin eylem ve davranışları için temel kuralların yanı sıra bir mahkemede kullanılacak kural ve yönetmelikleri belirleyen bir dizi yasa tarafından yönetilir. Sivil bir davada hakim, bir emir veya kararnameye dayanarak karar verme ve hüküm verme yetkisine sahiptir.
Her ne kadar iki şey tamamen aynı gibi görünse de, büyük bir farklılık vardır: bir 'düzen' bir hükümdür, nesnel faktörlere dayanan bir yargıdır, oysa bir 'kararname', insanların haklarıyla ilgilenen bir kararın son unsurudur. davanın taraflarından biri (veya her ikisi).
Emir vs Kararname
Bir emir ve bir kararname arasındaki fark, bir kararın tipik olarak usule ilişkin kaygılarla ifade edilen bir karar olması, ancak bir kararnamenin ilgili tarafların haklarını belirten nihai bir karar olmasıdır. Bir dava sırasında, geçici veya kesin olabilen yalnızca tek bir karar olabilir, ancak tümü kesin olan birçok karar olabilir.
Karar, mahkeme kararının, davalı ile davalı arasındaki hukuki bağları belirleyen, mahkeme duruşmaları, yargılamaları veya temyizleri hakkında bir 'kararname' içermeyen yasal ifadesi olarak tanımlanabilir. Daha teknik bir deyişle, bir emir Yargıç veya mahkeme tarafından bir davanın taraflarından birinin belirli bir eylemi gerçekleştirmesi, belirli eylemlerden kaçınması veya bir kamu otoritesini belirli faaliyetleri yürütmesi için yönlendirmesi için verilen talimattır.
Öte yandan, Mahkeme İç Tüzüğü'nün 2(2) maddesine göre bir karar, ihtilafın tüm veya bazı konularında şikayetçinin menfaatlerini belirleyen bir jüri kararının resmi bir beyanıdır. Karardan çıkarılır, yani kararın yazıldığı ve yetkilendirildiği zamanda değil, kararın açıklandığı zamanda bir kararname vardır.
İddia reddedilmeden önce daha fazla sürecin gerekli olup olmadığına bağlı olarak bir kararname geçici veya nihai olabilir. Davanın bir veya daha fazla sorunu ele alındığında geçici bir kararname, davanın tüm sorunları ele alındığında ise nihai bir kararname çıkarılır.
Emir ve Kararname Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | Emir | kararname |
| Anlam | 1908 Mahkeme İçtüzüğünün 2(14) maddesinde açıklanan emir, bir dava çerçevesinde taraflar arasındaki bağlantı hakkında bir hakimin kararının resmi olarak açıklanmasıdır. | Kararname, yargıcın, davaya dahil olan kişilerin çıkarlarını açıklayan kararı resmi olarak açıklamasıdır. |
| Ne Zaman Geçildi: | Bir karşı dava, başvuru veya savunmanın yapılmasıyla açılan bir davada verilebilir. | Şikayetin sunulmasıyla başlayan bir mahkeme davasında yürürlüğe girer. |
| Yargı Türü | Her zaman son cümledir. | Ön, nihai veya ikisinin bir kombinasyonu olabilir. |
| Formalite | Kararname dışında bir emir, mahkemenin veya yargılama heyetinin resmi bir tanımıdır ve itiraz edilemez. | Kararname mahkemenin resmi bir temsilidir, uygun prosedüre uygun olarak sunulmalıdır. |
| Takım Elbise Numarası | Bir takım elbise çok sayıda sipariş içerebilir. | Bir davada sadece bir kararname vardır. |
Sipariş nedir?
Emir, yüksek mahkemenin (veya panelin) kararının bir ifadesidir ve bir kararname (nihai karar) sağlamaz. Bir başka deyişle emir, bir davada hâkimin taraflardan birine, davacının belirli fiilleri yapmasını (veya yapmamasını) emretmesidir. Kararname maddi konularla ilgilenirken, karar daha çok yasal tekniklerle ilgilidir.
Kararname maddi konularla ilgilenirken, karar daha çok yasal tekniklere odaklanıyor. 1908 Mahkeme İçtüzüğü'nün 2(14) Bölümüne göre, bir emir, "bir kararname olmayan herhangi bir Hukuk Mahkemesi kararının resmi ifadesidir". Bir karar bir hakkı tesis edebilir veya tesis etmeyebilir, bu nedenle her zaman kesindir ve asla önceden belirlenmez.
“Emir”, herhangi bir Federal Mahkeme kararının resmi ifadesidir; bir kararname değildir. Sonuç olarak mahkemenin bir kararname olmayan kararı bir emirdir. Temel bir kılavuz olarak, bir mahkeme kararı nesnel faktörlere dayanır ve bu nedenle, yargı kararı, eldeki sorunun tartışılmasının yanı sıra mahkemenin kararı oluşturmak için kullandığı gerekçeyi de içermelidir.
Kararname nedir?
1908 Mahkeme İçtüzüğünün 2(2) Bölümü, kararname setini sağlar. Kararname, “Bir kararın, Mahkemenin ifade ettiği kadarıyla, tarafların şikayette yer alan söz konusu olguların tümüne veya bir kısmına ilişkin haklarını kesin olarak belirleyen ve geçici de olabilen bir kararın kamuoyuna açıklanması” olarak tanımlanmaktadır. veya son."
Bir yargının sonucuna (veya son bölümüne) kararname denir. Dava sonuçlanmadan önce bir ön kararname daha ileri işlemlere tabi tutulabilir, ancak ilk kararnameye dayanan nihai kararname, davanın tüm sorunları ele alındıktan sonra verilir.
Kararın verilebilmesi için bir değerlendirmenin olması, yani işin tamamının veya bir kısmının karara bağlanması ve sanık haklarının çözümünün belirleyici olması (kesin tespit) olması gerekir. Başka bir deyişle, bir yargıç bir kez karar verdiğinde, mahkemenin kararı bozmak için herhangi bir rücu yolu yoktur.
19. ve 20. yüzyıllar boyunca ABD yasal kullanımında, adil ilkelere göre tüm tarafların haklarını tanımlayan yasal bir kurum düzeni.
1938'de federal yargıçlarda hukuk ve hakkaniyeti birleştiren Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'ndan bu yana, (ortak hukukta karşılığı olan) yargı kelimesi büyük ölçüde kararnamenin yerini almıştır. Artık çoğu eyalet mahkemesinde de geçerlidir.
Emir ve Kararname Arasındaki Temel Farklılıklar
Çözüm
Benzerliklerine rağmen, karar ve kararname çok farklıdır: birincisi - genellikle anayasal gerekçelerle - bir karar iken, ikincisi tarafların haklarını belirleyen kesin bir karardır.
Sivil bir davada hakim, taraflar arasındaki bir ihtilafın ortasında bir emir veya karar verir. 1908 Hukuk Usulü Muhakemeleri Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 2(2) bölümünde tartışıldığı gibi kararname, bir mahkemenin (veya bir hakimin) kararının, davacının ve davalının uyuşmazlığın tüm veya herhangi bir yönündeki haklarını belirleyen yasal ve resmi bir beyanıdır.
