HIV, bağışıklık sistemi hücrelerini etkileyen bir virüstür. CD4+ hücreleri, bağışıklık sisteminin enfeksiyonlarla savaşma yeteneğine yardımcı olur. Bu hücrelerin sayısı azaldığında vücut enfeksiyonlara ve rahatsızlıklara karşı daha az toleranslı hale gelir. HIV çoğunlukla enfekte kişinin vücut sıvıları yoluyla yayılır. HIV tedavi edilmezse akut immün yetmezlik sendromu gelişebilir. Sonuç olarak, viral yükü azaltmak ve HIV'in hastanın cinsel partnerlerine yayılmasını önlemek için antiretroviral tedavi gereklidir.
HIV-1 ve HIV-2
HIV 1 ve HIV 2 arasındaki fark, en yaygın HIV türünün tüm dünyada bulunan HIV-1 olmasıdır. Farkındalık artırma organizasyonuna göre HIV ile yaşayan kadınların yaklaşık yüzde 95'inde HIV-1 var. HIV-2 öncelikle Batı Afrika'da bulunur, ancak Amerika Birleşik Devletleri, Hindistan ve Avrupa gibi dünyanın diğer bölgelerine yayılmaya başlıyor. HIV-1 ve HIV-2'nin insan vücudu üzerinde benzer etkileri olan transpoze olabilen elementler olmasına rağmen, genetik olarak çeşitlidirler.
HIV-1, şempanzelerde görülen benzer bir virüsten evrimleşmiş bir retrovirüstür. İnsanların, öldürdükleri şempanzelerin sıvılarıyla temas ettikten sonra virüsü kaptığı düşünülüyor. Her tanı yöntemi için pencere periyodu farklıdır. Bu gerçekten bir kişiye virüs bulaştığı ve testin onu etkili bir şekilde tanımlayabildiği zamandır. Analiz sırasında, bir sağlık uzmanı testin pencere dönemini dikkate alacaktır. Olumsuz bir sonucu doğrulamak için pencere süresi geçtikten sonra ikinci bir testin gerekli olması muhtemeldir.
HIV-2 enfeksiyonunun bir zamanlar HIV-1 enfeksiyonundan daha iyi huylu olduğu düşünülüyordu ve birçok insan antiretroviral tedavi olmadan bile normal bir hayat yaşayabilir. Bununla birlikte, araştırmacılar, HIV-1 ve HIV-2'li kişilerden alınan 20 yılı aşkın bir süredir verileri gözden geçirdikten sonra, her iki HIV enfeksiyonu türünün de AIDS'ten ölme riskinin ART olmadığında önemli olduğunu keşfettiler. AIDS, HIV-2'nin daha kısa bir hastalık seyri ile bağlantılı olmasına rağmen, HIV-1 enfeksiyonu olan kişilere göre HIV-2 enfeksiyonu olan hastalarda daha yüksek CD4 hücre seviyelerinde meydana geldi.
HIV-1 ve HIV-2 Arasındaki Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | HIV-1 | HIV-2 |
| Menşei | HIV-1, ortak şempanzeden kaynaklanır. | HIV-2, isli mangabey kaynaklıdır. |
| bulaşıcı | HIV-1 oldukça bulaşıcıdır. | HIV-2 daha az bulaşıcıdır. |
| virülans | HIV-1 oldukça öldürücüdür. | HIV-2 daha az öldürücüdür. |
| Heteroseksüellerin Yayılışı | HIV-1'in yayılma şansı yüksektir. | HIV-2'nin yayılma şansı daha azdır. |
| Genetik Çeşitlilik | Genetik çeşitlilik yoktur. | Düşük genetik çeşitlilik vardır. |
HIV-1 nedir?
İnsan İmmün Yetmezlik Virüsü (HIV-1) en sık görülen türdür. Vücudunuzun bağışıklık tepkisini hedefler. CD4 hücreleri virüs tarafından yok edilir. Bu hücreler vücudunuzdaki hastalıklara karşı mücadelede yardımcı olur. HIV-1, Akut Bağışıklık Yetmezliği Sendromuna yol açan önemli vücut bağışıklık hasarına neden olabilir. HIV-1 tedavileri kanınızdaki HIV-1 seviyesini düşürebilir.
Tedaviler ayrıca kan dolaşımınızdaki CD4 hücrelerinin artmasına yardımcı olabilir. Bu hücreler çeşitli enfeksiyonlara karşı mücadelede yardımcı olur. Bir HIV-1 ilacı, diğer HIV-1 ilaçları ile birlikte kullanıldığında, başarılı olma olasılığı daha yüksektir. Antiretroviral tedavi, insan immün yetmezlik virüsünü tedavi etmek için kullanılan ilaçların bir karışımıdır. Antiretroviral tedavi HIV'i tedavi edemese de, insanların daha uzun yaşamasına yardımcı olabilir. ART, virüsün çoğalmasını engeller ve vücuttaki virüs sayısını azaltır, hastanın daha sağlıklı bir yaşam sürmesini sağlar.
İlacın etkili olabilmesi için, tedaviye başlandığında hastanın reçete edilen doza uyması gerekir. Uyumsuzluk direncin gelişmesine yol açabilir. CART'ın uygulanmasından bu yana mortalite artmış olsa da, hastalık hala önemli bir hastalık etkisidir. Test kayıpları ve bir çare geliştirmedeki zorluklar özellikle cesaret kırıcı olmuştur.
HIV-2 nedir?
HIV-2 enfeksiyonunun klinik sunumu, uzun bir asemptomatik dönem, daha düşük saptanabilir viral seviyeler ve daha düşük bir ölüm oranı ile işaretlenir. Ancak, tedaviyi almayan insan popülasyonunda AIDS geliştirecek ve ölecektir. HIV-2'li bir kişinin antiretroviral tedaviye ne zaman başlaması gerektiğini veya HIV-2'yi yönetmek için birinci veya ikinci basamak ART için hangi rejimlerin en başarılı olduğunu belirlemek için herhangi bir randomize kontrol çalışması yapılmamıştır, bu nedenle en iyi tıbbi strateji bilinmemektedir.
HIV-2 tedavisine ilişkin mevcut verilere göre, hastalığın ilerlemesini ve başkalarına HIV-2 bulaşmasını sınırlamak ve HIV-1 tedavisine ilişkin verilerden tahminde bulunmak için ART, HIV-2 teşhisinde veya kısa bir süre sonra başlatılmalıdır.. Klinik tedavi için doğru plazma HIV-2 RNA viral test süreci artık erişilebilir durumdadır ve antiretroviral tedaviye başlamadan önce yapılmalıdır. Viral yükleri stabil bir şekilde baskılansa bile, HIV-2 hastalarının CD4 sayımlarını düzenli olarak kontrol ettirmeleri gerekir, çünkü hastalığın ilerlemesi negatif bir viral yük ile bile ortaya çıkabilir.
ART tedavisi alırken, HIV-2 hastaları ilaç direncine bağlı viral değişiklikler yaşayabilir. Bununla birlikte, klinik kullanım için HIV-2 genotipik veya fenotipik direnç için hiçbir antibiyotik tolerans testi onaylanmamıştır. Viral yük, immünolojik veya terapötik başarısızlık durumunda, bir HIV-2 uzmanıyla işbirliği içinde yeni bir antiretroviral tedavi protokolü tasarlanmalıdır.
HIV-1 ve HIV-2 Arasındaki Temel Farklılıklar
Çözüm
HIV-1 ve HIV-2 virüsleri iki farklı virüstür. HIV-1, dünyadaki tüm enfeksiyonların %95'ini oluşturan en yaygın HIV türüdür. Sadece birkaç Batı Afrika ülkesi HIV-2'den etkileniyor. Dünyanın geri kalanında, yayılma ihmal edilebilir düzeydedir. HIV-2'nin HIV-1'den daha yavaş ilerlemesine rağmen, bazı antiretroviral ilaçlar HIV-2'ye karşı etkisizdir. HIV-1 ve HIV-2, önemli yapısal ve genomik farklılıklara sahiptir.
Teknik bir açıklamaya göre HIV-1'de bulunan vpu geni, HIV-2'de vpx geni ile değiştirilir. Ayrıca, iki virüsün aspartik asit proteazları olan ve enfekte partikülün gelişimi için gerekli olan proteaz proteinleri, yüzde 50'lik bir dizi benzerliği göstermektedir. Bununla birlikte, bu bileşenler farklı substrat ve inhibitör bağlanma modellerine sahiptir.
