Elektronlar, her yerde bulunan atom altı parçacıklardır. Bileşenleri veya alt yapıları olmadığı için bir bütün olarak temel parçacıklar olarak kabul edilirler. Bu nedenle dalgaların yanı sıra parçacıkların özelliklerini de sergilerler.
Elektronlar, çeşitli fiziksel, kimyasal, onlar ve elektriksel olaylarda oynamak için önemli bir role sahiptir. Kimyasal reaksiyonların gerçekleşmesinin başlıca nedenleridir. Elektron yüklü bir parçacık olduğundan, esas olarak reaksiyonların çoğunda meydana gelen enerjiyi emebilir veya serbest bırakabilir.
Davranışı sergilemek için elektronların katılımını gerektiren bu tür iki kimyasal özellik Elektronegatiflik ve Elektron İlgisidir. Bu özelliklerin her ikisi de elektron kazancı ile ilişkilidir ve ilişkilidir. Elektronegatiflik nitel, elektron ilgisi niceldir.
Elektron ilgisi, bir moleküldeki bir atomun sergilediği bir özelliktir, ancak elektronegatiflik, diğer atomlarla bağ oluşturmuş bir atomun özelliğidir. Elektronların varlığı, çeşitli elementlerin sergilediği bu kimyasal özelliklerin en önemli parçasıdır. Periyodik tabloda, bu iki özellik, periyotlar boyunca artar ve gruplarda azalır.
Elektronegatiflik ve Elektron İlgisi
Elektronegatiflik ve Elektron İlgisi arasındaki fark, Elektronegativite, bir atomun kimyasal bir bağda elektronları çekme veya kazanma yeteneğini gösteren bir özellik iken, Elektron İlgisi, bir elektron eklendiğinde boşaltılan veya yayılan enerji miktarının ölçüsüdür. bir atoma.
Elektronegatiflik ve Elektron İlgisi Arasındaki Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametresi | elektronegatiflik | Elektro Yakınlık |
| Tanım | Bir atomun elektronları kendisine doğru çekme özelliği. | Bir atoma bir elektron eklendiğinde enerjinin boşalmasını ifade eden özellik. |
| Standart Birim | Pauling'de ölçülür. | Köstebek başına KJ cinsinden ölçülürken. |
| Doğa | Bu özellik doğası gereği nitelikseldir. | Oysa bu özellik niceldir. |
| ilişkilendirme atomu | Onunla ilişkili atom bağlı bir atomdur. | Burada ilişkili atom bir moleküle bağlıdır veya nötrdür. |
| En yüksek değer | En yüksek değer, çeken enerji yüksek olduğunda elde edilir. | Bu durumda ise en yüksek değer nükleer yük fazla olduğunda elde edilir. |
| Faktörler | Atom numarası ve değerlik elektronları ile yüklü çekirdek arasındaki mesafe elektronegatifliği etkileyen faktörlerdir. | Atom büyüklüğü, Nükleer yük ve atomların Elektronik Konfigürasyonu elektron ilgisini etkileyen faktörlerdir. |
| Elementler | Flor en elektronegatif elementtir, Fransiyum ise en az elektronegatif elementtir. | Elektron afinitesi en yüksek olan klordur, Neon ise en düşük afiniteye sahiptir. |
Elektronegatiflik nedir?
1811'de Jöns Jacob Berzelius, "elektronegatiflik" terimini ilk kez tanıttı. Ancak daha birçok keşif ve tartışmadan sonra, elektronegatiflik özelliğinin Linus Pauling tarafından bağ entalpilerine bağlı bir elektronegatif ölçek oluşturduğunda tam olarak keşfedilmesi ancak 1932'de oldu. Bu, Valence Bond Teorisinin keşfine daha da yardımcı oldu.
Bir atomun ortak bir elektron çiftini kendisine doğru çeken kimyasal özelliğine elektronegatiflik denir. Basit bir deyişle, elektronegatiflik, bir atomun elektron kazanma yeteneğidir. X ile gösterilir ve bir ölçekte 0.79 ile 3.98 arasında değişir. Pauling'de ölçülür.
Atom numarası ne kadar fazlaysa, çekirdek ile değerlik elektronları arasındaki mesafe o kadar fazla ve elektronegatiflik o kadar fazladır. Bu nedenle, elektronların çekirdekten gelen atom numarası ve konumu, elektronegatifliği etkileyen ana faktörlerdir. Ayrıca proton sayısı, yani nükleer yük arttıkça atomun elektronlar üzerindeki çekim eğilimi de artar.
Elektronegatifliğe sahip iki atom alındığında, atomların elektronegatifliği arasındaki artan bir fark, negatif uçta elektronegatifliği daha yüksek olan atom ile aralarında artan bir polar bağ ile sonuçlanacaktır.
Göreceli bir ölçekte, elektronegatiflik soldan sağa doğru bir periyot boyunca artar ve bir gruptan geçerken azalır. Buna göre Flor en elektronegatif element, Fransiyum ise en az elektronegatif elementtir.
Elektron İlgisi nedir?
Elektron İlgisi, bir moleküldeki bir atoma veya gaz halindeki nötr bir atoma bir elektron eklendiğinde, daha sonra negatif bir iyon oluşturan enerji boşalmasının miktarının ölçüsüdür. Bu mülk “Eea” tarafından bağışlanmıştır ve mol başına Kilo Joule (KJ) olarak ölçülür.
Atomların boyutu, yani atom boyutu, nükleer değişim ve molekül veya atomların elektronik konfigürasyonu, bir atomun veya bir elementin elektron afinitesini belirleyen faktörlerdir. Daha büyük bir pozitif elektron afinite değerine sahip bir atom veya molekül, bir elektron alıcısı olarak adlandırılırken, daha düşük bir pozitif değere sahip olan bir elektron donörü olarak adlandırılır.
Elektron ilgisi özelliği, yalnızca gaz halinde bulunan atomlar ve moleküller durumunda, yalnızca katı ve sıvı halde bulunan atomların enerji seviyeleri, diğer atomlar veya moleküller ile temas ettiğinde değiştikçe kullanılır.
Robert S. Mulliken, elektronegatiflik ölçeğini geliştirmek için elementlerin elektron afinitelerinden bir demet kullandı. Kimyasal sertlik ve kimyasal potansiyel gibi diğer kavramlar da elektron afinitesi teorisini içerir.
Elektronegatiflik gibi, elektron ilgisi de periyotlardan geçerken artar ve gruplarda azalır. Buna dayanarak, Klor en yüksek elektron ilgisi değerine sahiptir ve Neon en düşük elektron ilgisi değerine sahiptir.
Elektronegativite ve Elektron Afinitesi Arasındaki Temel Farklar
Çözüm
Elektronegatiflik ve elektron ilgisi özelliği, her ikisi de elektron kazancı kavramıyla ilgilidir. Elektron ilgisi kesin ölçüm ve tanımlama yeteneğine sahipken, elektronegatiflik bunların hiçbirini yapamaz. Sonuç olarak, birincisi bir moleküldeki nötr atomlarda veya atomlarda bulunur ve ikincisi kimyasal olarak bağlı atomlarla ilgilidir.
Referanslar
pubs.acs.org/doi/pdf/10.1021/cr50004a005
