İngilizce, hangisini hangi noktada kullanacakları konusunda insanları karıştıran kelimelere sahiptir. Bu tür iki ifade 'konuşmak' ve 'konuşmak'tır. Aralarındaki fark, insanlar resmi bir ilişki paylaştığı bir kişiyle konuşurken konuşmanın kullanılmasıdır. Oysa konuşma, insanların biraz aşina olduğu insanlarla sohbet etmek için kullanılır. Ayrıca, esas olarak farklı koşullar ve kullanımlarını nasıl etkiledikleri olan, aralarında ayrım yapmak için başka parametreler de vardır.
Konuşmak vs Konuşmak
Konuşma ve konuşma arasındaki temel fark, 'konuşma' teriminin, resmi bir ilişki paylaştığımız bir kişiyle konuşurken durumu ifade etmesidir. 'Konuşmak' kelimesi, aşina olduğumuz bir kişiyle sohbet etmeyi ifade eder. Ayrıca, genellikle bizi dinleyecek kimse olmadan da sözcükleri veya cümleleri konuşabiliriz. Ama konuşacak birine ihtiyacımız var. Konuşma eylemi için iki veya daha fazla kişi gereklidir.
Üst makamlar, patronlar, meslektaşlar ve uzun zamandır tanımadığımız kişiler gibi insanlarla konuşabiliriz. Aynı zamanda dostluk bağını paylaşmadığımız insanlarla da olabilir. Bir 'konuşma' verirken, dinleyicilere hitap etmek anlamına gelir. Başka bir durumda konuşmak, etrafta kimse olmamasına rağmen sadece bir şeyler söylemek anlamına gelir. Yabancı dilleri dilimize atfederken, o dilde konuşmak da diyoruz.
Öte yandan, yakın arkadaşlarımız, tanıdıklarımız, akrabalarımız ve daha samimi ve daha samimi bir ilişki paylaştığımız kişilerle sohbet edilir. Ayrıca konuşma iki veya daha fazla kişi arasındadır. Konuşacak birine ihtiyacımız var; tek başına yapılamaz. Ayrıca yabancı bir dilde sohbet edilirken o dildeki 'konuşmak' kelimesi kullanılmaz.
Konuşma ve Konuşma Arasındaki Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma parametreleri | Konuşmak | Konuşmak |
| Formalite | Bu kelime esas olarak resmi konuşmalara atıfta bulunurken kullanılır. | Bu kelime, gayri resmi konuşmadan bahsederken kullanılır. |
| Gerekli kişiler | Konuşmak her zaman dinlemek için ikinci bir kişiye ihtiyaç duymaz | Konuşma genellikle iki veya daha fazla kişiyle yapılır. |
| kullanılan edatlar | 'Birlikte', bir kişiyle sohbet ederken çoğunlukla 'konuş' kelimesini takip eden edattır. | 'Kime', konuşma kelimesinden sonra daha yaygın olarak kullanılır. Birisiyle sohbet ederken |
| Menşei | Bu kelime Eski İngilizce kökenlidir. | Bu kelime Almanca kökenlidir |
| üzerinde kullanılan | Bu, patronlar, meslektaşlar ve daha yüksek yetkililerle sohbet ederken kullanılır. | Aile, arkadaşlar ve yakın tanıdıklarla sohbet ederken kullandım. |
Konuşmak nedir?
Konuşma, öğretmenler, patronlar, meslektaşlar, iş sırasında tanıştığımız insanlar ve son olarak uzun zamandır tanımadığımız kişiler gibi üst düzey yetkililere bir şey söyleme eylemini ifade eden bir kelimedir. Aynı zamanda dostluk bağını paylaşmadığımız insanlarla da olabilir. Konuşmaya kıyasla daha geleneksel bir konuşma şeklidir. Burada tartışma öncelikle sınırlıdır ve kişisel değildir. Buna bir örnek: 'Tarih öğretmeniyle konuşmama izin verilebilir mi? '
Bir 'konuşma' verirken, dinleyicilere hitap etmek anlamına gelir. Başka bir durumda konuşmak, etrafta kimse olmamasına rağmen sadece bir şeyler söylemek anlamına gelir. Yabancı dilleri dilimize atfederken, o dilde konuşmak da diyoruz. Örneğin, yabancı bir dil olan İspanyolca'yı biliyorsak buna 'İspanyolca konuşmak' denir. Ayrıca bu kelimeyi çoğunlukla 'ile' edatı takip eder. Onu konuşmaktan farklı kılan da budur.
Ayrıca, kelime olarak konuşmak, konuşmanın tonunu değiştirme gücüne sahiptir. Kökeni, 'bir şey konuşmak' anlamına gelen 'sprecan' olan Eski İngilizce kelimesinden gelir. Sonunda, bu kelime gelişti ve İngilizce'nin yeni döneminde 'konuşmak' olarak bilinmeye başladı. ifade eder ve sözlü olarak ifade eder. Zıt anlamlısı sessizliktir.
Konuşma nedir?
Konuşma, bir kişiyle sohbet etmeyi ifade eden kelimedir. Ayrıca, konuşma nispeten gayri resmi bir anlamda kullanılır. Yakın arkadaşlarımız, tanıdıklarımız, akrabalarımız ve daha samimi ve oldukça dostane bir ilişki paylaştığımız kişilerle yapılır. Örneğin, ebeveynlerimizle 'konuşuyoruz'. Arkadaşlarımızla bir “konuşmamız” var. Bu durumda konuşmanın tonu da daha özel ve daha dostça. Ayrıca bir partnerin olması gerektiğinden bahsediyorduk. Tek başımıza konuşamayız çünkü fikir alışverişi konuşma içinde gerçekleşir.
Bir 'konuşma' verirken, insanlar gayri resmi olarak bir grup dinleyiciye hitap eder. Ayrıca, sorularını alıyorlar ve onlara bir çözüm sunuyorlar. Tanıdık bir dilde konuştuğumuzda, 'o dilde konuşuyor' deriz. Örneğin, bir Hintli Hintçe konuşabilir. Konuşmanın ardından gelen önerme 'to'dur. Ancak 'ile' de kullanılabilir. Pek çok insan 'to' kullanmayı tercih etse de.
İngilizce'de bu kelime, aynı konuşma tonunu anında hafif ve resmi olmayan bir şekilde değiştirir. Bu kelime, 'masalla ve anlat' kelimesinin kullanıldığı Almanca köklerden kaynaklanmaktadır. Sonunda, Orta İngilizce döneminde bu kelime 'konuşmak' oldu. Eşanlamlıları sohbet, gevezelik ve gevezeliktir. Zıt anlamlısı susmak ya da daha katı bir ifadeyle, "ağzını kapatmak"tır.
Konuşma ve Konuşma Arasındaki Temel Farklar
- Konuşma kelimesi resmi konuşmaya atıfta bulunurken kullanılır. Aynı zamanda, konuşma resmi olmayan bir konuşma biçimi olarak kullanılır.
- Konuşma tek başına yapılabilir; mutlaka bir izleyici gerektirmez. Oysa konuşma iki veya daha fazla kişiye ihtiyaç duyar.
- Konuşmayı esas olarak ile edat takip eder. Aynı zamanda, konuşma öncelikle edat tarafından gözlemlenir.
- Speak eski bir İngilizce kökenlidir. Ancak 'konuşmanın' Almanca bir temeli var.
- Speak, patronlar, meslektaşlar ve üst düzey yetkililerle sohbet ederken kullanılır. Aynı zamanda aile, arkadaşlar ve yakın tanıdıklarla sohbet ederken konuşma kullanılır.
Çözüm
Dilin evrimi ile her gün yeni kelimeler geliyor. Eski İngilizce kelimeler daha basit kelimelerle değiştirilir. Bu tür temel kelimelerden ikisi konuşulur ve konuşulur. Başkalarıyla sohbetlerimizde ve yazarken çok yaygın olarak kullanılırlar. Çoğu insan genellikle bu ikisini karıştırır. Ancak aralarındaki fark göze çarpmaktadır.
Bu ikisini birbirinden çok farklı kılan kullanım yeri, kullanım sıklığı ve kökleridir. Ancak, ikisi de eşit derecede önemli kelimelerdir. Bazen birbirlerinin yerine kullanılırlar ve hatta birbirlerinin eşanlamlıları oldukları söylenir. Ama gerçekte farklıdırlar.
